Prezentujemy historię Nedy Jalilvand, absolwentki WSIiZ narodowości irańskiej. Pani Jalilvand aktualnie pracuje w krakowskiej siedzibie Cisco Global Support Center.

Aktualnie pracuję jako inżynier obsługi klienta. Znalazłam tę ofertę pracy na stronie internetowej Cisco i zaaplikowałam na nią. Proces rekrutacji miał kilka etapów: od rozmów z pracownikami działu kadr, do rozmów technicznych. Rozmowy prowadzone były telefonicznie, przez internet oraz w siedzibie firmy.

Sednem mojej pracy jest rozwiązanie problemów klientów. Cały proces polega na tym, że pomagamy kontaktującym się z nami klientom i próbujemy znaleźć rozwiązania dla zgłaszanych przez nich problemów. Z technicznego punktu widzenia laboratoria z symulatorami WSIiZ pomogły mi dobrze przygotować się do tej pracy.

Z punktu widzenia kulturowego , pracujemy z ludźmi z bardzo zróżnicowanych środowisk. W tej kwestii praktyka zawodowa w ramach programu Erasmus była dla mnie bardzo przydatna, ponieważ już wtedy miałam możliwość pracować w bardzo zróżnicowanym, międzykulturowym otoczeniu.

Gdybym podczas studiów nabyła tylko wiedzę teoretyczną, rozwiązywanie problemów tak wielkich sieci komputerowych nie byłoby dla mnie możliwe (zmiany w sieciach komputerowych są tak dynamiczne, że ciągła nauka jest koniecznością). Praca na symulowanych sieciach pomogła mi w pracy przy ich realnych odpowiednikach.

O konkursie Cisco NetRiders opowiedział mi mój Profesor. Poradził, abym wzięła w nim udział. Powodem, dla którego wzięłam udział w rywalizacji była możliwość samorozwoju, sprawdzenia samej siebie w sytuacji stresowej, sprawdzenia posiadanej wiedzy, oraz tego jak szybko będę mogła z niej skorzystać. Pilnie studiowałam wszystkie materiały potrzebne do konkursu i pracowałam w laboratoriach. Mój profesor pomógł mi w przygotowaniach i zaproponował dodatkowe godziny w laboratoriach, pomógł w zbieraniu materiałów do nauki.

Zawsze interesowałam się sieciami komputerowymi, o których miałam okazję uczyć się już podczas studiów I stopnia, po ich zakończeniu także. Ponieważ uczyłam się i pracowałam w tym środowisku, zaczęłam czytać książki dotyczące sieci Cisco poszerzające moje zainteresowanie sieciami. Zaczęłam szukać Uniwersytetów, które w swojej ofercie mają kierunki związane z Cisco i tak znalazłam informacje o Akademii Cisco, znajdującej się w różnych miejscach i Uniwersytetach. Jeden z moich przyjaciół opowiedział mi o Polsce, jakie fajne jest to miejsce. Miałam też polską koleżankę, którą mogłam wypytać o ten kraj. Spodobało mi się to, co opowiadała. Dodałam do siebie wszystkie zebrane informacje o interesującym mnie kierunku i fajnym miejscu – tak znalazłam się w WSIiZ, która oferowała studia związane z Cisco.

Kiedy studiowałam, nie wiedziałam co stanie się po zakończeniu mojej edukacji. Wierzyłam w „ciężką pracę” i jej systematyczność z nadzieją, że kiedyś będę jedną z najlepszych. Wierzyłam, że właśnie takie osoby mają przed sobą dobrą przyszłość. Zaczęłam ciężko pracować a WSIiZ dała mi możliwości i zaplecze, abym mogła realizować swój plan. Na przykład kiedy przygotowywałam się do zdobycia certyfikatów Cisco mogłam do woli korzystać z laboratoriów, a profesorowie byli zawsze gotowi do udzielenia odpowiedzi na moje liczne pytania. Gdy zdecydowałam, że chcę zrealizować zagraniczne praktyki w ramach programu ERASMUS, aby podnieść swoje kwalifikacje mogłam liczyć na pomoc Biura Karier WSIiZ. Jego pracownicy pomogli mi znaleźć dobrą firmę oraz pomagali w przejściu przez cały proces, aż do zakończenia praktyk. Profesorowie i pracownicy Uczelni pomagali mi również w poszukiwaniu pracy, przygotowaniach do rozmów kwalifikacyjnych i informowali mnie o polskich przepisach, abym mogła poznać swoje prawa.